Hels

Soms weten we niet meer wat we moeten of kunnen zeggen. Daarom horen we waarschijnlijk nauwelijks iets over het dieptepunt dat ons vanmiddag overkomt. Ik bedoel dat er zo in Gouda gewapende agenten meelopen bij de intocht van Sinterklaas. Verkleed als Zwarte Pieten. Of Blauwe Pieten. Of Weet ik veel wat voor Pieten. We hebben in ieder geval niet in de gaten dat het agenten zijn, want anders werkt de actie niet. Met deze gang van zaken heeft de krankzinnig geworden discussie geen winnaars of verliezers meer. Stel dat de orde verstoord wordt, door tegenstanders of voorstanders van Zwarte Piet – dat is moeilijk te voorspellen, wat gebeurt er dan? Ja, de agenten gaan trefzeker optreden, natuurlijk, daarom zijn ze er. Wat zeggen de vaders en moeders dan tegen hun kinderen: `Dat zijn Schietpieten’ of zoiets? Als ik kind was zou ik vragen of zo’n Schietpiet ook bij ons thuis komt. En als ik vader was zei ik dan dat de Schietpieten alleen nú aan het werk zijn. Als ik kind was vroeg ik uiteraard waarom? Als vader stond ik dan enorm met de mond vol tanden, want ik wil mijn kind niet lastigvallen met haat en gekte. Ondertussen wordt er gevochten en geschreeuwd, slaat het paard van Sinterklaas op hol, dondert Sint er vanaf en is hij niet langer Sint meer maar Stefan de Walle die besluit dat dit de laatste keer is. Ouders trekken verbijsterde of huilende kinderen richting huis. En dan zijn er alleen nog de volwassenen die hels tegen elkaar loeien. Waarom? Omdat ze iets kwijt zijn in hun leven en niet weten wat dat is.