Hemd

Hoogopgeleide oudere drinkt het meest. Het staat in de krant, dus het is waar. 
Winst van het ouder worden is dat je jezelf sommige vragen niet meer hoeft te stellen, omdat je inmiddels het antwoord weet. Heb je niet eens naar hoeven zoeken, het is je gewoon overkomen. Voorbeeld: nog niet zo lang geleden vroeg ik me in deze stukjes soms af wanneer je oudere bent. Vond het altijd een wat nonchalante aanduiding. Ik ben ouder dan mijn eeuwig jonge buurvrouw en dat voel ik heus wel wanneer ik met haar in gesprek ben. Dat was 20 jaar geleden ook al zo en toen was ik nog niet de oudere die bedoeld wordt wanneer er in de krant staat dat die het meest drinkt.
Ik ben natuurlijk niet achterlijk: de samenleving bestaat onder meer uit jongeren en ouderen. Er is ook een tussengroep, maar die heeft, geloof ik, geen naam. Mijn plaats in die tussengroep is door iemand anders bezet, ik ken de mijne. Niet moeilijk dat toe te geven. En ook als je dat niet doet, kom je er niet onderuit. 
Een andere vraag is of ik hoogopgeleid ben. Ik zit een beetje vaag naar een antwoord te tasten. Ooit begon ik aan een hoge opleiding, maar die heb ik niet afgemaakt, wat niet wegneemt dat ik van de opleiding een hoop heb opgestoken. Heb ik nooit iets mee gekund in de rest van mijn leven, maar daar gaat het nu niet om. Maar als het gaat om een diploma, nee, dan sta ik met lege handen in mijn hemd. Als ik iets over mezelf zou moeten vertellen weet ik niet of ik tijdens die informatie meedeel: “En ik ben ook nog laagopgeleid.” 
Misschien ben ik wel iets er tussenin. Ook denk ik: het gaat erom hoe je jezelf opleidt. 
En dan dat drinken, ja. Als altijd: aan mij is niets gevraagd en ik kén ook niemand aan wie wel!