Hemelvaart

Het blijft een woord dat altijd lichte huiver veroorzaakt: examen. En nervositeit natuurlijk. Ook al heb je er niets meer mee te maken. Toch.
Vmbo-leerlingen zijn er al mee begonnen. Wist ik niet en dat is vreemd voor een examengevoelig iemand als ik.
Het vmbo heeft een ambassadeur, wat ik ook niet wist, Jan van Nierop, en die zegt: “Na Hemelvaart luiden alle krantenkoppen weer: de examens zijn begonnen. Nee, ze zijn nu al van start gegaan.” Wrevel begrijp ik. Voor de eindexamens havo en vwo is de belangstelling hevig, ook die van mij, maar de leerlingen van het vmbo hebben ook een toekomst die een diploma eist. Het zijn jongens en meisjes met een groot praktisch talent. Zonder hen zouden we ons geen raad weten. Het is nuttig dat de notaris er is, maar je zit er toch minder ontspannen voor zijn bureau als je huis door lekkage langzaam uit elkaar valt. Een vakman of – vrouw die de boel geruststellend repareert, sla ik vaak met meer ontzag gade dan een notaris die me vraagt of ik daar en daar even een krabbeltje wil zetten, terwijl ik heus wel besef dat er voor dat laatste ook zwaar gestudeerd is. Ik zeg er meteen bij dat het een niet beter is dan het ander, maar we doen wel zo als we zeggen dat de examens na Hemelvaart beginnen. Nu dus.
Als ik over examens lees, probeer ik de opluchting te voelen dat ik er zelf waarschijnlijk nooit meer een hoef te doen, maar die opluchting dient zich nooit overweldigend aan. Komt nu ook door een vreemd detail als de tijdsaanduiding `na Hemelvaart’. Dan denk ik: wanneer is dat ook alweer? En die vraag wordt nog erger: na of voor Pinksteren? Enórm katholiek onderwijs gehad en ik weet niet eens of ik aangaande dat soort data examen deed.