Herboren

Lichte trots bevangt me als ik hoor dat typisch Nederlandse verschijnselen in een buitenland gangbaar worden. In sommige delen van Amerika wordt het `uitwaaien’ gestimuleerd. Of dat écht typisch Nederlands is, weet ik niet (in Scandinavische landen kunnen ze er ook wat van), maar zo wordt het daar gebracht. Oer-Hollands noemen ze het. Ze proberen het woord zelfs uit te spreken. Het belangrijkste effect van uitwaaien is dat je je herboren voelt. En opgefrist natuurlijk, maar ja, dat voel je je al snel als je herboren bent.
Bekende Nederlandse uitwaaiers komen in The Washington Post aan het woord, zoals Arie Boomsma. Die wijst op het belang van uitwaaien tijdens de pandemie. Wil iedereen graag horen. En Wim Hof natuurlijk die we onlangs nog in korte broek in een praatprogramma zagen. Die korte broek is een principe. Wim Hof, de `Iceman’, doet, zoals we allemaal weten, ademhalingsoefeningen in ijsbaden. De Amerikaanse krant zegt dat zoiets niet per se hoeft (altijd prettig dat te lezen), maar schrijft wel dat een juiste ademhalingstechniek ervoor kan zorgen dat de wind in je lijf komt.
Ik heb er zo nu en dan behoefte aan dat de wind mijn gedáchten binnen waait. Meer dan nog dan in mijn lijf. Komt ook doordat ik iedere dag begin met een koude douche. Mijn lijf hoeft daarna niet nog een keer een hergeboorte mee te maken. Die koude douche is vanaf mijn vijfde in mijn leven, maar nog steeds vind mijn lijf het een schokkende belevenis. Ik als bewoner van dat lijf ook. Dan vraag ik me af: “Wáár ben ik mee bezig?” Die vraag is elk moment nuttig. 
Ik stel die ook tijdens het uitwaaien. Dikwijls is het zoeken naar een antwoord. Uitstekend. Iedere seconde kan je leven opnieuw beginnen.