Herexamen

Vreemd verschijnsel: tot een paar jaar terug had ik tijdens de eindexamenperiode last van nachtmerries. Bijvoorbeeld dat er midden in de nacht aangebeld werd door een functionaris van het Ministerie van Onderwijs die kwam melden dat aan het licht was gekomen hoe ik destijds gefraudeerd had en dat ik daarom alles moest overdoen, `een algemeen herexamen en gauw een beetje’.
Was ook waar: bij minstens drie vakken ben ik door hartelijke leraren stiekem geholpen. Die leraren wisten ook wel dat ik nooit iets met mijn diploma zou doen en het was bovendien de hoogste tijd dat ik de school voorgoed verliet, ik had lang genoeg in de weg gelopen.
Meer mensen hebben dat soort dromen, begreep ik. Het is ook niet vreemd, de eindexamenperiode zorgde voor angstaanjagende momenten.
Maar ineens deden die dromen zich niet meer voor. Ik hoorde uiteraard over de examens, ik las erover, ik zag scholieren verkrampt het schoolgebouw betreden, maar ik had nergens last van. Misschien vreemd, maar toen pas voelde ik me écht geslaagd. Het ging te ver een schooltas uit het raam te hangen, maar die neiging had ik wel. 
Hoe het komt, geen idee, maar dit jaar zijn ze er weer. Al twee keer schrok ik wakker en moest ik een tijdje rechtop in bed zitten om stevig te beseffen dat het maar een droom was.
Ik lees bijvoorbeeld een tip van een lerares Duits: “Lees niet meteen de hele tekst, maar eerst de titel.” Meteen voel ik lichte paniek. Ze vervolgt: “Kijk naar de plaatjes en lees dan de vraag. Zoek niet alle woorden op, maar wel die in de vraag of antwoorden staan, zodat je de betekenis snapt.”
Zodat je de betekenis snapt? Ik snap niet eens de betekenis van dit advies. Met wie kan ik hierover praten?