Herfstwindje

Met het woord `procedure’ heb ik vooral slechte ervaringen. “Dat is nu eenmaal de procedure.”Als iemand dat zegt, weet ik dat iets écht niet zomaar gaat, dat het belachelijk is dat ik dacht alles met een simpel telefoontje te kunnen regelen. Nee, eerst een formulier, dan laten weten dat je het formulier ontvangen heb, formulier terugsturen en vervolgens rekening houden met een administratieve periode van vier weken en als je daarna een reactie krijgt, is dat een `voorlopige reactie’, want “Dat is nu eenmaal de procedure”.
Ander zinnetje is: “Ook jij moet je aan de procedure houden!” Duidelijk is dat ik fout bezig ben door te menen voor een dubbeltje op de eerste rang te mogen zitten en langs mijn lange neus weg het onderste uit de kan te halen.
Of iemand doet iets wat je niet verwachtte, en ook daarom lastig vindt en die zegt dan: “Ja, maar ik heb me aan de procedure gehouden.” Nooit is dat een excuus dat je begrijpelijk doet knikken. Je ergert je en dat is terecht, maar ja, je kunt de ander niets maken want een procedure is nu eenmaal een procedure.
Gedoe met Wopke Hoekstra, sluw handigheidje met geld. Hij zegt dat hij zich altijd aan `vereiste procedures’ heeft gehouden. Meervoud van procedure is in bijna alle gevallen linke soep. Maar goed, ze zijn er blijkbaar. Guur herfstwindje in een glas troebel water: het is ontdekt en openbaar gemaakt, dat is het, klaar. Wel allemaal beetje raar en naar, wat komt doordat de heer Hoekstra het allemaal alleen maar erger maakt: smoezerig zeggen dat hij niet wist dat in een belastingparadijs belegde, ach, en dan dat goede doel, nou ja. Waarom niet: “Foutje dat ik het verzweeg. Sorry.” Maar natuurlijk zijn procedures procedures.