Hongerig

Het nieuwe kabinet begint langzamerhand op volle toeren te draaien, de hoedjes voor Prinsjesdag zijn al in de maak, maar als ik voor de teambuilding binnen `de ploeg’ had gezorgd, stond ik tegen een lege kartonnen doos te schoppen.
Komt door schaduwpremier Wilders. Die zegt nu al dat één minister de beste van Nederland is: minister Faber. Wilders prijst enthousiast haar rechte rug en haalt zelfs een typering van Erica Terpstra uit de feestwinkel: een kanjer!
Natuurlijk mag hij dat vinden, maar om als schaduwpremier die gedachte openbaar te maken, is niet verstandig. Hoe staan de collega’s van mevrouw Faber hierin?
De teambuilder in mij kreunt: heb ik mijn stinkende best gedaan een vaag geheel van het kwetsbare kneuzenklasje te maken en de neuzen dezelfde kant op te duwen, krijg je dit! 
Als een voetbaltrainer aan het begin van het seizoen zegt wie hij de beste van het team vindt, laat de rest vast de lip hangen. Het wordt niks met het creëren van kansen.
Maar misschien denkt schaduwpremier Wilders: zo maak ik ze hóngerig, iedereen wil wel de beste minister van het land worden, nu strekken ze ook hun rug zo recht mogelijk en staan ze ’s ochtends fier voor de badkamerspiegel te roepen: “Jij bent ook een kanjer, hoor je, jij bent ook een kanjer!” 
Gisteren zag ik in de herhaling een itempje uit een actualiteitenprogramma. Paar leden van het kabinet werden in de vrije natuur gevraagd of ze zich niet gekwetst voelden, of zoiets: “Helemáál niet.”En minister Faber zelf? Wat vond zij ervan? Ze deed alsof ze het voor het eerst hoorde: “Daar houd ik me helemaal niet mee bezig. Ik ben er voor de mensen in het land.”
Ik ben ook een mens in het land en denk alleen maar: alsjeblieft niet!