Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Hopsa

Groot deel van de thuiswerkers heeft fysieke klachten. Vakbond CNV heeft dat onderzocht en vindt het uiteraard onacceptabel. Het is niet ondenkbaar dat er spoedig een Nationaal Platform Thuiswerkers komt, met een voorzitter die in alle praatprogramma’s verontwaardigd mag leeglopen. Er moet een fitpakket komen en een online coach die de thuiswerker fysiek en mentaal begeleidt. Het probleem komt vooral voort uit een verkeerde houding. De gemiddelde thuiswerker heeft dat pas laat in de gaten, meestal te laat, het kalf is dan al verdronken.
Ik ben ook thuiswerker, al een jaar of veertig, en dus ook ervaringsdeskundige. Lange tijd ging ik slordig om met mijn fysieke werkhouding, ik rommelde maar wat aan. Totdat ik ineens klachten kreeg. Omdat ik niet zo van klachten houd, deed ik lange tijd of ze er niet waren, maar dat hield ik niet vol. 
Mijn huisarts verwees me door naar een hulpverlener die in de volksmond `kraker’ heet. Die vroeg in wat voor stoel ik zat. Na mijn antwoord zei hij dat ik een andere moest kopen. Hij tekende op een papiertje wat voor een. 
Hij zei: “Ga daar maar liggen.” En wees naar een behandeltafel. Toen ik daarop lag, kwam hij over me heen zitten, zette een knie in mijn rug, trok mijn hoofd naar achteren en deed nog wat, iets adembenemends, geen idee wat het was - daar was ik te overrompeld voor. Wel hoorde ik hem `hopsa’ zeggen. Hij ging weer achter zijn bureau zitten en ik verliet enorm klachtenvrij de behandeltafel. 
Hij was nog niet klaar: “Zo nu en dan doe je de cobra.” Ter toelichting ging hij achter zijn bureau staan in opdrukhouding, dus met beide handen erop en verhief zijn bovenlichaam. 
Mij zal niemand horen zeuren. Zo lekker dat niet te hoeven!