Horizon

Het woord avondklok kan ik niet meer horen. Ik klaag er verder niet over, want klagen is niks. Wel vind ik het psychologisch weer handig aangepakt, dus om die tussen 20.30 en 04.30 uur te laten gelden. Half 9 is tóch iets anders dan 8 uur, kan het moeilijk uitleggen, het is intuïtief. 
Hetzelfde geldt voor half 5. Toen ik nog onstuitbaar sociaal was en jong en vond dat alles, maar dan ook alles intens gevierd moest worden, vond ik 4 uur net iets te vroeg om naar huis te gaan. Half 5 was redelijk. Meestal bleek dan ook alles echt óp, om 4 uur was dat nog niet helemaal duidelijk. 
Om half 5 is de vroege ochtend ook veel ontvankelijker voor je, altijd, zelfs in januari, maar zeker in de late lente en lange zomer: het licht begint op gang te komen, de vogels ook, de straten ruiken naar de nieuwe dag, aan de huizen is te zien dat er binnen innig wordt geslapen. En dan in je eigen huis komen waar ergens je bed staat, maar dat is nog even ver weg. Eerst nog ééntje en naar iets stemmigs luisteren, Leonard Cohen, Townes Van Zandt. Je besluit zacht je niet af te vragen of je in de voorafgaande uren wangedrag hebt vertoond, het leven is nu veel te mooi voor zo’n vraag. Als je straks weer wakker wordt, is er weer een ander leven en zijn er verwachtingen waaraan je zo piekfijn mogelijk moet voldoen.
Dus goed bedacht van onze overheid: binnen blijven tussen half 9 en half 5. Ja, je kunt natuurlijk al die tijd als een gek je hond uitlaten of als voedselbezorger door de straten jakkeren, samen met andere voedselbezorgers, en je bent je eigen werkgever, dus die werkgeversverklaring is geen punt. “Zullen we naar de horizon fietsen? En terugkomen als alles voorbij is?” Dan hup de vaart erin.