Innemen

Het hakte erin, gisterochtend, radionieuws van half acht: zelfs één glaasje wijn per dag is ongezond. Ik geloof dat ik zoiets niet al zo vroeg hoef te weten. Ook daarom luisterde ik met een half oor, de andere helft luisterde naar helemaal niets. Het woord `ongezond’ werd tijdens het korte bericht een paar keer herhaald. Ook was er sprake van `alcoholinname’, wat ik altijd een erg ongezellige aanduiding vind. Je zegt niet tegen een vriend: “Zeg, zullen we straks in het café om de hoek wat alcohol gaan innemen.” Volgens mij ben je fout bezig, als je het zo noemt. 
Ik heb er ook al een artikel over gelezen. Dat loog er niet om. Vorig jaar op mijn verjaardag, toevallig die dag, voerden mijn cardioloog en ik een gesprek over de toekomst. Nou ja gesprek, hij sprak en ik herhaalde soms een woord, maar goed, dat is natuurlijk ook een gesprek. Laat ik het zo samenvatten: even niet, ook niet één glas. Hoe lang `even’ duurt, is onderwerp van een volgend gesprek. Dat is er binnenkort. Voor de zomer, hoop ik.
Kan ik wel doen of zo’n artikel niet voor mij bestemd is, maar zo zit ik niet elkaar. Ik blijf vooral haken aan zinnetjes als: “Dit betekent voor een 40-jarige man dat hij gemiddeld anderhalf jaar ouder zal worden dan wanneer hij elke dag een glas drinkt, rekenen de onderzoekers als voorbeeld voor.” Ik ga dan ook rekenen. Ik ben geen 40 meer, maar zo lang geleden is dat ook weet niet. Het is nu in ieder geval een tijdje later. Ik pak er pen en papier bij. Ik heb het niet altijd bij één glas per dag gehouden, integendeel, maar nu weer wel, al vier maanden en vijf dagen. Hoeveel tijd leef ik langer? Langer dan wat? Laten we zeggen: een dag of zes. Wat ga ik met die tijd doen?