Inrichting

Ook in mijn omgeving hoor ik soms met vertedering spreken over het televisieprogramma Boer Zoekt Vrouw. Ik probeer dat te begrijpen, maar daar slaag ik niet in. Als ik kijk voel ik een mengeling van ongeduld en irritatie en omdat ik daar geen probleem van wil maken, ga ik iets anders doen. Wel vind ik het jammer dat ik geen aansluiting voel bij het enthousiasme, maar misschien komt dat doordat ik de essentie van de problematiek niet snap. Die problematiek begint bij de boer. Daar is iets mee aan de hand wat niet speelt bij bijvoorbeeld een loodgieter of longarts. Denk ik, denk ik, ik weet het niet zeker. Natuurlijk heb ik weleens wat langer gekeken, want ik vind de benadering van de presentatrice interessant. Ze doet alsof boeren patiënten zijn in een open inrichting. Ik stel vast dat ze in de meeste gevallen een beetje schuchter zijn, dat er qua sociale vaardigheden ook nogal wat werk aan de winkel is. De eerlijkheid gebiedt toe te geven dat ik dit enorm herken en nu ik dit noteer, besef ik dat ik misschien jaloers ben. Omdat er voor mijn beroepsgroep niet zo’n programma wordt gemaakt! Misschien is dit mijn eerste inzicht in het nieuwe jaar! Gisterochtend hoorde ik in het ochtendprogramma Vandaag de Dag een deskundige vertellen dat een van de boeren zo populair was dat hij een tijdje zijn boerderij niet mocht verlaten omdat hij dan belaagd zou worden door verwilderde vrouwen. Behalve dat ik me afvroeg waar het probleem precies zit, bespeurde ik grommend een verlangen waarmee ik niet uit de voeten kan.