Inspecteren

Wanneer zijn collega’s irritant? Ik las er een artikel over. Handen wassen is een punt, begrijp ik. Mensen ergeren zich als collega’s dat niet doen na toiletgang. Ik denk dan: dat weet je toch niet. Wasbak en kraan bevinden zich toch bij het toilet. Ja, als het aan de handen te zien is dat ze niet gewassen zijn, dan is het natuurlijk andere koek. Ook na het snuiten van de neus moeten de handen gewassen worden. Wist ik niet. In mijn opvoeding kwam het niet voor, terwijl het bij ons thuis qua goede manieren geen janboel was. Als je je neus snuit zónder een zakdoek te gebruiken, snap ik het, hoewel ik ooit in een land ver weg was waar het de normaalste zaak van de wereld bleek. Collega’s moeten gebruikte papieren zakdoeken ook niet overal laten liggen. Dat is ook een toestand die stoort. Begrijp ik. Ik zie weleens mensen die even naar de inhoud van de zakdoek kijken als ze klaar zijn met snuiten. Vind ik een lastig tafereel. Werd niet genoemd bij de ergernissen.
Ik vind het eerlijk gezegd allemaal nogal tamme kwesties. Op mijn werkvloer heb ik gelukkig geen collega’s, maar ik zou bedwelmende mond- en/of lichaamsgeur stuitend vinden. Of personen die vaak hard zitten te telefoneren. Of een paar keer per dag aan het peuteren zijn in neus of oor of tussen de handen (en wat ze eruit peuteren ook kort inspecteren). Of collega’s die het hebben over vette pech, een donkerbruin vermoeden, een bak koffie of je stinkende best doen, woorden die ik te groot vind voor het kwetsbare alledaagse leven. Maar misschien doe ik nu weer veel te gevoelig. Kunnen anderen ook de pest aan hebben, aan mensen die voortdurend veel te gevoelig doen. De samenleving blijft een streng karwei.