Instructeurs

Interessant een gesprek te lezen met oud-generaal Peter van Uhm. Hij pleit voor maatschappelijke dienstplicht voor jongeren: dat ze iets gaan doen voor de samenleving, in ieder geval tijdelijk. Hij voegt eraan toe: “En geef de lastige maar aan mij. Daar kunnen wij bij defensie wel mee omgaan.” Toen ik zelf jongere was (wanneer houdt die status op?) had ik vast bezwaar gevoeld tegen deze bonkige suggestie, mild gezegd, maar nu zit ik te knikken. 
Net als iedereen zag ik deze week beelden uit Harskamp. Volgens mij waren het vooral jongeren die harteloos, racistisch en stuitend stompzinnig tekeergingen, met kratten pils binnen handbereik. Etterbakken dus. Dat is ook het woord dat Peter van Uhm gebruikt. Hij kent instructeurs die daar wel raad mee weten. Graag, denk ik dan, begin maar meteen. Ben ik conservatief? 
Iets doen voor de samenleving begint ermee dat je begrijpt wat een samenleving is, een woord om diep over na te denken. Net als bijvoorbeeld gastvrijheid. Zit ook veel in.
Zelf ben ik nooit in dienst geweest. Veel jongens om me heen wel, ze begonnen er neerslachtig aan, maar als ik ze tijdens die periode sprak, bleek het allemaal wel mee te vallen: “Zo weer voorbij.”
Ik wilde niet. Ik kreeg adviezen om er onderuit te komen. Het voornaamste advies: hartstikke gek doen. Ik wist niet hoe dat moest en oefende een beetje voor de spiegel, maar vond het niet overtuigend. Misschien had ik gewóón moeten doen want dat was al gek genoeg. 
Ik stuurde een brief naar defensie waarin ik schreef waarom ik me niet geschikt vond. Ruim een jaar hoorde ik niets. Toen kwam het bericht dat ik niet hoefde. Ik ben geen ervaringsdeskundige. Of dat helaas is, weet ik nog steeds niet.