Instructies

Een paar keer per dag denk ik aan wat de coach van de fitnessclub vaak tegen me zegt: “Beetje ontspanning op het gezicht graag.” Vorige week hoorde ik in het ziekenhuis dat mijn hand en arm nog een maandje in het gips moeten blijven. Vond ik teleurstellend, maar dacht: “Beetje ontspanning op het gezicht graag.” Dus deed ik er luchtig over en de prachtige verpleegkundige die het gips aanbracht, deed ook luchtig en als twee mensen op dezelfde plaats tegelijkertijd luchtig doen, is het geen zware opgave ontspannen te kijken. Het probleem is dat ik niet wéét of ik dat doe. Als ik in de spiegel kijk om het te controleren, verdwijnt die ontspanning onmiddellijk, maar dat had ik al toen ik kind was en moest wennen aan mijn eigen hoofd. Waarschijnlijk hebben meer mensen dat, maar ja, daar krijg je nooit handige instructies voor. Wel over duurzaam gedrag en gewichtsverlies en dat soort dingen, maar nooit over de relatie met je hoofd, de buitenkant van je hoofd, bedoel ik. 
Het is dus niet zo simpel: “Beetje ontspanning op het gezicht graag.” Gisteren moest ik op de foto, voor publicitaire doeleinden. Er belt een fotografe aan bij wie ik me meteen ontspannen voel, maar als ze even later zegt dat ik aan leuke dingen moet denken, heeft dat nauwelijks effect. Vanwege foto’s heb dat al ontzettend vaak gehoord: aan leuke dingen denken. Nog niet zo lang geleden ging me dat makkelijker af dan nu, terwijl ik de indruk heb dat er veel meer leuke dingen in mijn leven zijn dan toen. 
De fotografe zegt: “Misschien moeten we er even over praten, over leuke dingen.” Ik zeg dat door haar voorstel de slappe lach in me begint te popelen. De fotografe schudt haar hoofd: “Daar merk ik niets van.”