Intens

Waarom begin ik nu ineens over Arie Boomsma? In mijn omgeving zijn veel mensen die een beetje raar lachen als je Arie Boomsma ter sprake brengt. Weet niet waarom. Waanzinnig positieve man, misschien is dat het.
Ik leg het uit. Waarom ik over Arie Boomsma begin dus.
Soms doe ik overdag `even de ogen dicht’. Je kunt ook zeggen: een dutje. Maar ik vind even de ogen dicht prettiger. Dutje associeer ik altijd met pantoffels en truien met slappe afbeeldingen erop. Plotseling kan de telefoon gaan. Meestal heb ik die niet in de buurt, zo min mogelijk, maar het kan gebeuren dat die naast me ligt. Schrik ik wakker. En dan zijn er een paar seconden tussen dat moment en waarop ik spreek met degene die me belt. Het komt vaak voor dat ik nog even zwáár hang in mijn droom van zojuist. Ik droom altijd intens.
“Hoe bedoel je, voor geen goud?”
Dat zegt de beller bijvoorbeeld tegen me. Ik begrijp die vraag niet maar wel dat ik blijkbaar iets zei dat met mijn droom te maken heeft. Ik herstel het misverstand. Lastig dat de werkelijkheid ver weg kan zijn!
Nu naar Arie Boomsma. Hoe ik het weet, geen idee, nou ja, vaag een idee, want ik las het ergens, waarschijnlijk in een krant: Arie Boomsma heeft in het openbaar te kennen gegeven dat hij voor hij gaat slapen, zijn mond met plakband dichtplakt. Dan is hij de hele nacht gedwongen door zijn neus te ademen en wordt hij frisser wakker, waardoor hij meer energie heeft. Is gepubliceerd, ja.
Wil ik enorm graag, zo fris mogelijk wakker worden, maar ik denk aan het moment dat ik in de nacht naar de wc slaapwandel en per ongeluk in de spiegel kijk. En mijn mond en het plakband zie. Ik weet niet hoezo. Ik mag iets niet zeggen, maar wat dan? En waarom niet?