Invulling

Is het wel een juist woord, asielstroom? Ik lees het zo nu en dan, nee, vaker dan zo nu en dan, en dan moet ik er telkens even naar kijken. Asielstroom. Ook naar andere woorden die uit deze kwestie voortkomen, bijvoorbeeld zelfzorgarrangement. Ik weet wat het betekent: gemeenten mogen van de overheid zelf regelen hoe ze met vluchtelingen omgaan, anders gezegd: creatieve invulling. Het lijkt een gunst, maar veroorzaakt uiteraard getob en hoofdpijn. Ik hoor zinnen als: `Dames en heren, hebben we nog ideeën over de creatieve invulling qua zelfzorgarrangement?’ Hierna moet de vergadering even geschorst worden. En dan die Duitse woorden! Gutmenschen. Zijn dat de mensen die, zoals dat heet, het hart op de juiste plaats hebben? Het klinkt nogal alsof het om een sekte gaat. Ik ben niet dol op Duitse woorden in het Nederlands. Sowieso en heimwee kunnen net. Heimwee heeft zelfs iets moois, misschien ook omdat het zich moeilijk laat vertalen. Erg is Chefsache. We hoorden het vorige week dikwijls wanneer het om onze premier ging die eerst afwezig was en toen weer niet – maar eerlijk gezegd nog steeds, want hij zegt wel dat we kalm moeten blijven, maar het is wachten op wat ze in de politiek noemen, de inhoud. Chefsache zeggen we als het om een probleem gaat dat zo groot is dat alleen de chef er zich mee bezig kan houden. Oplossen kan niet eens. Ik hoop dat we het woord snel loslaten. De heer Rutte lijkt te beseffen dat hij zijn tanden in de Chefsache moet zetten, maar ik schreef het hier al eerder, het gaat er niet alleen om dat alles zo goed mogelijk geregeld wordt, er moet ook iets anders zijn, ja, daar is het weer: de inhoud. En aan de inhoud gaan gedachten vooraf. Altijd moeilijk in de vaderlandse politiek, gedachten. Vervelend dat Chefsache maar niet uit mijn hoofd wil. Ik merk dat ik het soms hardop uitspreek, op tamelijk gewichtige toon en met diepe stem. Als een bevel.