Jodium

Verontwaardigde geluiden las en hoorde ik: asielzoekers die op de grootste opvanglocatie in Nederland arriveren, het Nijmeegse Heumensoord, en meteen weer vertrekken omdat ze de omstandigheden onvoldoende vinden. Het waren er een stuk of dertig die dat deden. Wat dénken ze wel? klinkt het dan. Uitstekende vraag: wat zouden ze denken? Min of meer het enige dat ze nog hebben is hun privacy. Ik denk dat ze denken: op de vorige locatie (Ter Apel?) hadden we meer privacy, laten we daar dan maar naar teruggaan. Die gedachte is niet zo raar. Je kunt zeggen dat ze blij mogen zijn voor wat we allemaal voor hen doen en regelen, maar je kunt ook de betreurde Thé Lau citeren: `Iedereen is van de wereld, de wereld is van iedereen.’ Misschien is zoiets even wennen, maar we worden er beter van als dat ons lukt. Het is ook nuttig om te leren gaan met verontwaardiging. Ik raak verontwaardigd als ik landgenoten verwilderd hoor schreeuwen op vergaderingen waarin de problematiek wordt besproken. Maar ik kan ook proberen een en ander te begrijpen. Iets begrijpen wat moeilijk te begrijpen is, kan een karwei zijn, maar het is wel de moeite waard. Opvallend is dat onze regering er weinig inspirerends over meedeelt. Van alles regelen is iets anders dan bezielen. Ja, het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu verspreidt een folder waarin veelgestelde vragen behandeld worden over `asielzoekers en infectieziekten’. Bijvoorbeeld wat te doen als je door een asielzoeker wordt gebeten: `Laat de wond goed doorbloeden en spoel deze hierna met water. Maak de wond schoon met alcohol of jodium. Neem contact op met een arts.’ Ik wist het niet, maar blijkbaar bestaat het gevaar dat asielzoekers kunnen gaan bijten. Misschien moet er ook een folder komen waarin het uitgelegd wanneer zoiets kan gebeuren en waarom, ook hoe het bijtgedrag te voorkomen is. Krijgen de asielzoekers ook dit soort folders?