Jongen

Wanneer er een nieuw gezicht prominent op televisie te zien is, wordt het altijd onmiddellijk vergeleken: niet zo snel als Matthijs, niet zo geforceerd als M. en wat minder pit dan Eva. Ik las het allemaal zonder dat ik haar gezien had, Nadia Moussaid, die Eva Jinek vervangt. Vorige week keek ik twee keer en al die vergelijkingen verbleekten meteen, Nadia Moussaid lijkt vooral heel erg op zichzelf, ja, iemand om je op te verheugen. 
Ik vergat alles wat ik over was tegengekomen, behalve het woord `pit’ en dat maak ik los uit de actualiteit en neem het mee naar mijn kindertijd, toen ik nog niet wist wat het betekende, pit.
Ik was een jaar of vijf, toen ik het mijn moeder hoorde zeggen. Ze had het over de zoon van een vriendin van haar. Hij was even oud als ik en soms kwam hij mee met die vriendin en speelden we samen. Wat we speelden, weet ik niet meer. Mijn moeder zei een keer over hem: “Echt een jongen met pit.” 
Hij was er niet bij en ik voelde dat het een compliment was wanneer je als jongen zo genoemd werd, maar toch vroeg ik haar wat pit was. Mijn moeder dacht even na en ik stelde een steunvraag: “Is het hetzelfde als schwung?” Dat zei mijn moeder ook soms: “Die heeft veel schwung.” Wist ook niet precies wat het was, maar ik snapte dat je dan heel hoog was in hoe mijn moeder naar mensen keek. 
Ze schudde haar hoofd, nee, niet schwung. Toen zei ze iets wat ik nog raadselachtiger vond dan pit en schwung bij elkaar: “Als hij de kamer binnenkomt, gebeurt er iets.” 
Ik vroeg niet: wat dan? Maar toen hij paar dagen later de kamer binnenkwam, lette ik scherp op. Wat gebeurde er? 
Pas jaren later begreep ik mijn moeder: je kunt niet alles zien wat er is, maar het is er toch.