Judo

Een vraag die ik hier vaker aan de orde stel: wanneer ben je oudere? Nu komt hij in me op omdat ik van alles lees over valcursussen. Ouderen vallen vaker dan toen ze nog geen ouderen waren. Kan door veel komen, medicijngebruik bijvoorbeeld. Of omdat je bang bent te vallen. Dan beweeg je je immers niet normaal. Volgens mij geldt dat voor veel waarvoor je bang bent. Ik noem maar wat: er komt een vriend op bezoek en het is bekend dat je niet over zijn echtscheiding moet spreken. Ik ben dan bang dat ik dat juist wél doe. En daardoor kom ik er om de haverklap mee op de proppen.
Terug naar de valcursussen. Ze hebben kloeke namen, zoals Zicht op Evenwicht, In Balans en, op de Sint Maartenskliniek in Nijmegen, Vallen Verleden Tijd. Als ik zou moeten kiezen, werd het die laatste. Ik val nog steeds niet vaker dan eerder in mijn leven, maar misschien kan ik preventief thuis al een beetje oefenen, bijvoorbeeld lopen over de Belgische stoep. Ik wist niet dat die bestond, maar dat doet hij wel degelijk. Het is een pad van losliggende planken. Vorige week werd er hier in de straat een nieuwe leiding aangebracht. Het grootste gedeelte van de gewone stoep was een Belgische stoep geworden. Weet ik nu, toen dacht ik niet: hé, een Belgische stoep. Ik dacht eerlijk gezegd niets, althans niets over die planken. Moet ik dus wel doen, maar dat is een probleem(pje): als ik over dat soort dingen nadenk, gaat er iets mis. Ik hoor vaak: je denk te veel. Is niet altijd een gunstige constatering.
Als kind zat ik op judo. Daar leerde je onder meer veilig vallen. Tijdens een val van mijn fiets, probeerde ik me te herinneren hoe dat ging. Het is jaren geleden, maar ik heb nog steeds last van die val.