Kaars

Minister Schouten wil dat we streekproducten meer waarderen. Ik heb een groot zwak voor deze minister, dus over alles wat ze wil, denk ik met genoegen na. Zou ik een streekproduct uit mijn omgeving kunnen noemen? Tafelzuur. Maar is dat wel een streekproduct? Is het niet een bewerking van een streekproduct? Van uien vooral? Maar zijn er niet in iedere streek uien? Stom dat je niet met grote stelligheid een streekproduct kunt noemen uit de streek waar je woont! Komt misschien ook doordat we er niet trots mee omgaan.
Vakantiegangers weten dat je bijvoorbeeld in ieder dorp in Frankrijk niet om de streekproducten heen kunt. Je moet het ook niet proberen, anders kun je onmiddellijk doorrijden, en snel een beetje. Tegenover het enige piepklein hotel staat een soort kraam. De hoteleigenaar heeft je daar dwingend op gewezen. Op een tafel van houten planken staan zeer sterke drank, iets van een gans en vruchten in een pot met gekleurd water. De streekproducten worden bewaakt door een boer of een assistent van een boer, in doorleefde kleding en met kleine ogen bomvol mensenhaat. Je zegt niet meteen tegen je reisgenoten: “Zouden ze bij ons ook meer moeten doen.”
Als ik in eigen land ver weg heb voorgelezen uit mijn boeken, wat ik graag doe, krijg ik behalve een honorarium ook vaak een setje streekproducten. De organisator van de avond overhandigt me die met een grapje. Meestal zitten de streekproducten in plastic papier verpakt. In de trein bestudeer ik die nadat ik een tijdje met het plastic heb zitten ritselen. Dikwijls een ontbijtkoek en een kruidenbittertje in een stenen fles. Soms ook een kaars en paar speciale snoepjes. Je hebt dan sterk het gevoel weer naar huis te gaan.