Kapsels

Het kan zijn dat ik tot de laatste dag zwevende kiezer blijf. Beetje zweven is lekker, misschien niet helemaal normaal, maar onderhand heb ik helemaal geen zin meer om normaal te zijn.
Voor de partij van de heer Pechthold voel ik sympathie, maar als ik lees dat die voortaan mikt op gewone Nederlanders, vraag ik me voor de zoveelste keer af wie dat toch zijn. En wanneer je dat bent. Wat zijn de voorwaarden? Op straat probeer ik ze te spotten, de gewone Nederlanders. En als ik er dan één in het vizier krijg, voel ik lichte onrust. Dit neemt niet weg dat ik sympathie blijf houden voor de heer Pechthold, zéker voor hem, en zijn partij. Maar tegen de verkiezingsslogan heb ik bezwaar: D66 krijgt het voor elkaar. Dan zie ik een denktank voor me gevormd door echt al te gewone Nederlanders, snelle dames en heren met geinige kapsels. Na een week of drie brainstormen komt er dit: D66 krijgt het voor elkaar. Fijn! Maar wat?
Ik heb gelukkig nooit hoeven nadenken over wat voor werk ik ging doen, maar als dat wel het geval was geweest, kan ik me voorstellen dat ik een parmantig bestelbusje had gekocht waarop stond: Verbogt Adviezen. Of: Verbogt krijgt het voor elkaar. Telefoonnummer erbij en dan maar zien wat er gebeurt. En voordat je er erg in hebt word je de nieuwe minister van Justitie en Veiligheid of nog grappiger: van Binnenlandse Zaken.
Het kan erger. Kandidaat-kamerleden van de PvdA kregen zaterdag, toen voor hen de campagne begon, een mok met daarop: ikbentheedrinker. Aan elkaar geschreven dus, zodat er geen speld tussen te krijgen is. Theedrinken betekent met elkaar praten om zo de boel bij elkaar te houden. Geweldig, maar niet: ikbentheedrinker. Doe niet té normaal.