Kerstdiner

Dof woord met doffe betekenis: uitzitten. Ik spreek het gelukkig weinig uit. Moet er niet aan denken. 
Erg vind ik bijvoorbeeld de mededeling: “Hij zit zijn tijd uit.” Meestal gaat het dan over werk. Dan zit je er niet kwiek bij. Volgens mij ruikt iedereen het ook een beetje dat je je tijd uitzit. Je bent ook licht contactgestoord. Je tijd uitzitten vraagt immers om sterke concentratie. Je wilt immers alleen dat, verder geen gezeur aan je kop, geen polonaise. 
Hoe kom je thuis als de hele dag je tijd hebt uitgezeten? Weten ze daar dat je dat doet? Vraagt iemand: “Hoe was je dag, poepie?”
Zat ik weleens tijd uit. Ja. Ik heb een hekel aan vergaderen, zeker met mensen die een vergadering de normaalste zaak van de wereld vinden. Alles duurt lang. Gelukkig hoef ik het zelden te doen, maar als ik er niet onderuit kan, zit ik mijn tijd uit. Daarna moet ik dat compenseren en ga ik onstuitbaar tekeer op de fitnessclub of een uurtje naar harde lelijke muziek luisteren, waarvoor ik een aantal cd’s van voormalig Kiss-gitarist Ace Frehley paraat heb (de laatste vallen trouwens wel mee, maar ik wil niet dat het meevalt!).
Op de radio hoorde ik een bericht over echtscheiding. Er wordt iets makkelijker, vanaf 1 januari. Wat dat is, ontging me, wat komt doordat het een kwestie is die me niet bezighoudt. Verwachting is in ieder geval dat er een echtscheidingspiek komt, maar dat, en daar heb je het, veel mannen waarschijnlijk nog even de kerstdagen uitzitten. Waarom mannen, was me niet duidelijk, terwijl het waarschijnlijk een duidelijke reden heeft. 
Fijn, zulke kerstdagen. Ik zie zo’n man aan het kerstdiner zitten: “Zeg, dit is toch wildezwanenlever? Vind ik he-le-maal niks. Slootachtig ja.”