Keukenvloer

Hoe poetsen we onze tanden? Wat het effect ervan? Overmorgen promoveert een geleerde op deze kwestie. Hij heeft de boel duchtig onderzocht. Ben blij dat zoiets gebeurt. Het brengt wat rust aan in deze snelle tijd. Wat ik overigens ook met het tandenpoetsen zelf probeer te doen. Daarover dadelijk. Het is een thematiek waarover ik zoveel mogelijk wil weten, niet alleen omdat ik altijd op mijn donder krijg van de mondhygiëniste. Eerst prijst ze mijn gebit, daarna gaat ze hárd details behandelen. Dan doet ze poetsbewegingen voor en moet ik haar imiteren, net zolang tot ze `Prima zo’ zegt. Maar goed, het is een handeling die dagelijks minstens twee keer terugkeert en dan wil je er toch alles uit halen wat er uit te halen valt. De promovendus raadt de elektrisch borstel aan, maar dat wist ik al van de mondhygiëniste. En je mag niet poetsen `alsof je de keukenvloer schrobt’. Deed ik altijd. Ook met de elektrische borstel totdat iemand dat zag en hinderlijk begon te lachen. En wat ook niet is toegestaan: terwijl je poetst door het huis lopen en daar wat dingetjes regelen, post doornemen enzovoort. Nee, voor de spiegel staan en dan goed kijken. Heb ik geprobeerd, maar dan kijk ik naar iets wat er nogal in hakt. Nee, ik zoek de rust op. Ik ga laat naar bed en sta vroeg op. Op beide momenten is het stil op straat. Ik neem in een stoel voor het raam plaats waar ik zo kalm mogelijk aan het poetsen sla. Ondertussen kijk ik naar de stilte op straat. Aan die stilte heb ik wat. Die gaat ook zacht in mijn hoofd zitten.