Keurig

In de Tweede Kamer werd er deze week tijdens het racismedebat soms gescholden, maar zoals altijd braaf en vaak voor de hand liggend. Toch hoor ik het graag, wat ik misschien niet mag zeggen. Opvallend was Farid Azarkan van Denk die Lilian Marijnissen van de SP een `beschonken komkommer’ noemde.
Schelden is een kunst. Temperament moet de fantasie brutaal inspireren en die fantasie moet dan sterk de ruimte krijgen. Er komt ook lekkere energie aan te pas. 
Vrij vroeg in mijn leven ging ik houden van de avonturen van Kuifje. Het aantrekkelijkste personage uit de reeks is, wat mij betreft, kapitein Haddock die snel geïrriteerd is. Razernij is dan niet ver weg en dan gaat de kapitein schelden. Dat is meer zijn kracht dan fysiek geweld. In mijn werkkamer thuis heb ik een boek waarin al die scheldwoorden staan. De meeste zijn bijzonder en krijgen uitleg.
Ik ben niet thuis, maar heb uiteraard wel de avonturen van Kuifje paraat. Ik sla Cokes in Voorraad open waar hij een slavenhandelaar verjaagt: Vuile sluipmoordenaar! Gedrocht! Wafelijzer! Kannibaal! Oostgoot! Vandaal! Ik pluk er maar een paar uit en als ik ze hier noteer, zijn het alleen maar woorden, maar door de uitstraling van de ontremde kapitein krijgen ze een lading waarvan je hoe dan ook een beetje opkijkt. 
Soms is het een simpel woord waarvan je nooit had gedacht dat het een scheldwoord kon zijn, maar de omstandigheden zorgen ervoor dat het dat wel is. Ik noem er een: Atleet!
Beschonken komkommer is op zich niet slecht, maar als het een uiting is van iemand die nauwelijks humor heeft denk ik: 2 woorden van 3 lettergrepen, 3 korte o-klanken, keurig hoor. Lilian Marijnissen zal niet onthutst naar huis zijn gegaan.