Keuzestress

Soms heb ik er last van: dat je de hele dag keuzes moet maken. Ga ik het artikel over afvallen na je veertigste lezen of toch maar liever niet? Volkoren brood met of zonder zonnepitten? Nadenken over een mening over een kwestie die ons allemaal zou moeten bezighouden, of even rust in het hoofd? Espresso of cappuccino? Journaal kijken op die zender of juist die andere, omdat het daar minder ernstig klinkt? Zonder of met jas aan naar buiten? De elektrische fiets of lekker sportief op de gewone? Kwark met vruchten of een boterham bij wijze van ontbijt? De nieuwe Donald Duck meteen lezen of bewaren tot in bed? Nogmaals een coronaprik of laat maar? Je druk maken over die botte minister Faber of haar maar eens tijdje negeren? Weer verkondingen dat je de herfst het mooiste seizoen van het jaar vindt of daar onderhand over ophouden? Gauw de hoek om bij het zien van een vervelende kennis aan de overkant van de straat of de confrontatie aangaan? 
Mijn moeder had half oktober alles voor pakjesavond in huis. Ter voorkoming van feestdagenstress (woord dat we de komende tijd vaker dan vorige jaren zullen horen). Ook de letters. Was niet ingewikkeld: de een wilde puur, de ander melk, met of zonder noten.
Dat er nu beduidend meer mogelijkheden zijn, zou haar verontrusten. Ik hoor haar zeggen: “Dat hoéft toch niet.” Ja, met een pittig accent op `hoeft’.
Ik zeg het haar luidkeels na, licht geïrriteerd ook, terwijl ik heus wel weet dat er belangrijke zaken zijn die me moeten irriteren – doen ze ook!
Ik voel met name verzet tegen de Chocogurk, letter met stukjes augurk erin. Was er in de samenleving fel gemor te horen?:  “Beláchelijk dat er geen chocoladeletters met augurk erin zijn!”
Nou dan!