Kitsch

In de drukke winkelstraat hier vlakbij wordt de versiering verwijderd die daar een week voor Koningsdag is komen te hangen, vooral grote gouden kronen en vlagachtige uitingen in rood, wit en blauw. Ze hingen aan draden hoog tussen de huizen. Toen het er allemaal pas hing vond ik het nogal veel, maar ik vind dit soort dingen al gauw te veel, maar na een paar dagen was ik eraan gewend en was de feestelijke versiering de gewoonste zaak van de wereld.
Alles wordt weggehaald door mannen van de gemeente, mannen in oranje kleding aan wie goed te zien was dat al die decoratie hen weinig kan schelen. Zo gaan ze er ook mee om. En nu al die spullen weer nutteloos op straat staan, klaar om nonchalant in kleine vrachtwagens te worden gegooid, stellen ze nauwelijks iets meer voor. Hun lelijkheid valt enorm op, goedkope kitsch is het. Hoog boven de straat was dat niet het geval.
De wereld tussen de winkels is leger geworden, de zomer mag dichterbij komen en krijgt alle ruimte, met veel zonlicht en hittegolven en mensen die ver weg zijn, op bestemmingen waarvan ze nu nog dromen. Half of eind november komt er weer opnieuw versiering, ik weet ook wat voor: kerstbomen, pakketjes met een strik eromheen, stafjes en mijters. Ieder jaar hetzelfde. Toch sta ik er vol gezellige tevredenheid naar te kijken. De boel blijft tot eind januari, soms tot ver in februari hangen.
In november zijn we ruim zes maanden verder, de wereld ziet er anders uit, we houden ons hart vast, steviger dan vorig jaar toen we ons hart ook al vasthielden. Dat sta ik te denken op een beetje schrale dag in mei, in een lente die met tegenzin lente lijkt te willen worden. Een goed humeur vind ik altijd belangrijk, maar op sommige dagen nog meer dan anders. Even diep ademhalen, liedje fluiten.