Kleingeld

Dat er geen treinen rijden en ook het busvervoer in de war is, kan gunstig zijn voor de vrijwilligers van KWF Kankerbestrijding. Zij gaan deze dagen met collectebussen langs de deur. O nee, juist niet met bussen. Met een QR-code.  Er zijn in ieder geval meer mensen thuis dan anders. Wie zal het geen goed doel vinden?
Maar ja, veel mensen hebben het moeilijk, moeten elk dubbeltje omkeren en misschien willen ze best iets geven, maar weten ze niet waar ze het vandaan moeten halen. En dan die QR-code. Als ik het goed begrijp, kun je niet meer écht geld geven (zo blijf ik het als Flintstone noemen: écht geld), maar moet je met die code in de weer. Ik heb dan meteen het gevoel dat je een beetje in de bus moet blazen. En waarom niet, als je je het kunt permitteren?
Nog niet zo lang geleden greep je in je zak naar muntstukken en als het er veel waren die je door de gleuf duwde, leek het heel wat, ook al waren die munten bij elkaar nog geen twee euro. Wat is nu twee euro?
Ik herinner me dat ik schrok toen eens een collectant voor de supermarkt zei dat ik ook kon pinnen. Ik had geen munten in mijn zak en dat zei ik ook: “Sorry, geen kleingeld.” Zeer Hollandse zuinigheid: sorry, geen kleingeld. Toen kon ik dus pinnen. Prima, maar ik vond het toch ontzettend anders dan met munten en die bus in de weer zijn. 
Laten we trouwens tussen haakjes vaststellen dat het altijd een wat zielige gang van zaken is in een van de rijkste landen ter wereld. Ik bedoel: kan de overheid het niet gewoon regelen. Wij geven de overheid daar toch best veel geld voor?
Stom dat ik niet weet of mijn laatste opmerking goed of fout is of bedenkelijk. 
Nou ja, gewoon geven. Op volle kracht. We zijn tégen kanker.