Klokken

De afgelopen dagen moesten we allemaal een mening hebben over wintertijd. Natuurlijk, het is op internationaal niveau onderwerp van gesprek, maar het mag daar best nog wel even blijven. Wij doen er nog aan en daarom hoeft heus niet iedereen een zegje paraat te hebben. Zaterdag hoorde ik in een radioprogramma wel een keer of tien een mening en toen ik het apparaat uitzette, kon ik me niet meer herinneren wat ik had gehoord, terwijl mijn geheugen meestal sterk werkt. 
Gisterochtend stelde ik de klokken in huis bij en automatisch was ik in gedachten vaag bezig met het verstrijken van de tijd, ook omdat op tafel een folder lag waarop in grote letters stond `Beleef het ultieme kerstgevoel’. Vond ik wel bij wintertijd horen. Bij dé wintertijd. Met lidwoord. Ik heb het nu over wintertijd, zonder.
Laten we alsjeblieft goed voor ogen houden dat we onze omgang met tijd zelf hebben bedacht. Ooit waren er geen klokken in de wereld. En op sommige plekken op aarde is het nog steeds moeilijk uit te leggen dat die er wel zijn.
Als binnenkort internationaal wordt bepaald dat we het hele jaar door één tijd aanhouden, kun je zelf toch een beetje aan wintertijd en zomertijd blijven doen. Ja, natuurlijk zijn er afspraken, werk, tandarts. Je hangt één klok in huis voor de Officiële Werkelijkheid. Voor de rest leef je volgens je eigen tijd. Herfsttijd is dan misschien ook een idee. En Lentetijd natuurlijk, graag. In je omgeving is het bekend. En het wordt er gewoon bij gezegd, als ze je willen omschrijven: “O ja, dat is Thomas, geen danstype. Schrijft allerlei dingetjes. Leeft nu in wintertijd.” Bij laatste wordt dan met de slappe vuist een draaiende beweging voor het voorhoofd gemaakt