Knakworsten

Als prinses Laurentien spreekt, ga ik altijd wat rechter zitten. Niemand praat zo deftig als zij. Haar schoonmoeder kan er ook wat van, maar bij haar is het natuurlijker. Toen prinses Laurentien nog Petra heette en besloot dat die naam te huiselijk was voor een prinses, ging ze ook anders praten. Zoals prinsessen in slechte toneelstukken. Wanneer ze haar eigen naam had gehandhaafd – prinses Petra, wat klinkt dat lekker fris – was er waarschijnlijk niets aan de hand geweest. Maar goed, ze neemt haar taak als prinses serieus en bemoeit zich aandachtig met algemene belangen, zoals met de taal. En nu ook met het milieu. Op een duurzaamheidcongres in Bussum zei ze dat we ons best moeten doen het klimaatprobleem beter te analyseren, want: `Ik ben heel onrustig over het klimaatprobleem.’ Typisch voor deze prinses het zo te formuleren. Andere mensen zeggen dat ze zich zorgen maken, nee, prinses Laurentien is `heel onrustig’. Heerlijk. En na dat `heel onrustig’ even met een veelbetekende blik de zaal in kijken, opdat alle dames en heren donders goed weten dat het nu menens is. Héél onrustig is ze. Ze wijst ons erop dat we negen minuten per dag onder de douche staan. Is te veel. Moeten vijf minuten worden. Ze komt met een fantastische berekening: dan scheelt dat op jaarbasis de totale CO2-uitstoot van 760.000 auto’s. Dat niet alleen: ook 77.000 Olympische zwembaden vol water. Zal ze zelf niet hebben zitten uitrekenen aan de eettafel. Heeft ze iemand voor. Ik vraag me altijd af hoe iemand aan zo’n berekening begint. Voor de uitkomst heb ik ontzag. Is natuurlijk ook de bedoeling. Als iemand zegt dat we te veel knakworsten eten en dat als je ze achter elkaar legt, je toch al gauw van Arnhem tot Leeuwarden komt, ja, dan piep ik meteen een toontje lager. Vreemd is dat ik het nooit nareken. Nu ben ik daar niet goed in, maar ik denk dat niemand het doet. Maar goed, korter douchen dus.