Knipoog

Dit weekend is het in sommige delen van het land carnaval geblazen. Ik doe daar niet aan mee, maar volg het vanuit de verte met belangstelling. Een deskundige voorspelt dat het lied `Puntjes omhoog’ van Broer Geert en De Puntenslijpers in het oosten van het land een groot succes zal worden. Omdat ik graag alles begrijp, heb ik er even naar geluisterd, Het zijn nieuwe woorden op een oude melodie, maar blijkbaar maakt dat niets uit, want leuk is leuk. Mijn buurvrouw legde me geduldig uit waarom het leuk is. Het komt voort uit het beschamende televisieprogramma Boer Zoekt Vrouw. Als over een jaar of tien onderzocht wordt waarom ons land in een lamlendige staat kwam te verkeren, kan men beginnen met een analyse van deze kijkcijferhit. Er is nog een liedje gemaakt over de boer van puntjes omhoog, maar dat heb ik niet gehoord. Wel een andere kraker: `Onno, mag ik je toyboy zijn’. Ook weer op een oude melodie. Die floot ik al op de dwarsfluit in de drumband van mijn lagere school, De Stefaantjes. Omdat ik alles lees wat mijn ogen passeert, las ik ook een interview van de maker van het lied, nou ja, niet van het hele lied, maar van de tekst. Die zei dat het een knipoog naar de actualiteit is, want, zo zei hij, daar gaat het om in een carnavalslied. Soms voel ik een vaag verlangen aan die knipoog mee te doen. Dat ik dus ook in een vrolijke, geinig verklede menigte huppel en ritmisch mijn handen beweeg, terwijl ik uit volle borst zing dat ik de toyboy van Onno wil zijn. Ik kan mezelf verwijten dat dit me niet lukt.