Koers

Gisteren las ik in deze krant over de nieuwsmijders. En de zorgen daarover. We hebben het toch al gauw over min of meer de helft van de Nederlanders. Vind ik veel. Het is natuurlijk best te begrijpen, want misschien wil je je hoofd zo licht mogelijk op orde houden of heb je al genoeg aan dat hoofd.
In mijn vriendenkring ken ik er twee, nieuwsmijders dus. En in hun gezelschap merk ik dat ze op een andere manier omgaan met de werkelijkheid waarvan ze deel uitmaken. Precies samenvatten kan ik het ook niet, wat komt doordat ik niet zonder nieuws kan. Dat weet ik trouwens niet op en top zeker. Maar één keer maakte ik een periode mee waarin er geen nieuws op mijn pad kwam. Toen zwierf ik hoog door de Himalaya en dan ben je ver weg van alles. Word je beslist helderder van, maar dat waren uitzonderlijke weken.
Toch moet ik er niet aan denken het nieuws te mijden, hoe graag ik het ook zou willen, maar ik mag het niet van mezelf, want ik leef nu eenmaal in deze wereld en de wereld vraagt erom dat je erover nadenkt en erop reageert.
Maar ik lees niet alles, ik kijk niet met dezelfde aandacht naar alles, want het moet wel nieuws zijn, gebeurtenissen die iets aanrichten, gebeurtenissen die veranderingen veroorzaken, beroerde en goede, gebeurtenissen die je doen stilstaan bij inzichten die je hebt, misschien moet je de koers van die inzichten wijzigen.
Ja, daarom sla ik veel over, artikelen over amusementsprogramma’s die nog komen, bijna alles over Bekende Nederlanders die artiesten zijn, en ik heb me ook afgesloten voor minister Faber, alleen maar een grote mond vol minachting en botheid, maar het nieuws dat ze wil veroorzaken, wordt maar geen nieuws. Gelukkig. Voorkomt schaamte.