Korreltjes

Iemand zijn lintje afnemen, ja, dat is een tragiek die moeilijk te duiden is. Critici van de homeopathisch arts Jan Scholten willen dat minister Schippers dat doet. Die critici vinden Jan Scholten een oplichter, omdat hij korreltjes uitdeelt aan doodzieke Aidspatiënten in Afrika. Lijkt me een onzinnige gang van zaken, maar dat zeg ik niet, want ik kan het als ondeskundige niet beoordelen. Ik lees dat Jan Scholten Aids geen ziekte vindt, maar een symptoom van iets. Keek ik van op. Waarvan dan? Ik moest het twee keer lezen, maar het stond er echt: van een minderwaardigheidsgevoel. `het gevoel slecht te zijn’. Wist minister Schippers dat? Ze is inmiddels ook kritisch geworden, maar kan dat lintje toch niet afnemen, want dat mag alleen maar als iemand veroordeeld is tot minstens een jaar cel. Interessante voorwaarde. Elf maanden cel, lintje houden, twaalf maanden, hier-met-dat-ding. Waarom kreeg Jan Scholten dat lintje? Hij zegt dat kanker ook met schuld en verdriet te maken kan hebben. En hooikoorts met onderdrukte woede. Volgens mij heb je niet per se meteen recht op een lintje als je zoiets denkt en niet alleen denkt, maar ook gewoon zegt. Ik ben niet bekend met de homeopathie. Ruim twintig jaar geleden kwam ik er even mee in aanraking. Ik had iets wat ik vergeten ben. Van de homeopathische arts moest ik een vragenlijst van wel tien pagina’s invullen. Een vraag herinner ik me nog: of ik met een been buiten het dekbed sliep? Dat doe ik inderdaad soms. En als ik me daarop betrap, weet ik: dit betekent iets.