Kruipruimte

Zweedse poema op de Veluwe. Wurgslang in een Bemmels keukenkastje. Meestal zijn het dieren die de komkommertijd inluiden. Dit jaar begon het met het uitstellen van een paar essentiële kwesties rond de kabinetsformatie tot ergens in augustus, want blijkbaar doe je in de zomer zulke dingen niet. Mis ik verder wat? Kan best dat door het vele sportnieuws komkommerberichten beetje weggedrukt worden. 
Nou ja, de documentaire over Sigrid Kaag valt er misschien vaag onder. Als er een documentaire gemaakt wordt, zijn er meestal veel partijen die een duit in het zakje willen doen. Echt niet altijd, maar wel als het over een openbaar persoon als Sigrid Kaag gaat. Steevast iemand die vraagt of een zweetplek alsjeblieft weg kan of een schilderij dat zo scheef hangt dat het het filmfragment lelijk maakt, klein knipje dus. 
Documentaire werd halfjaar geleden uitgezonden. Niet gezien. Te druk met ernstig werk waaraan ik in de zomer uiteraard niet moet dénken. Wat het gedonder behelst, geen idee. Geen zin in zulke opwinding. Te druk met voetbal en de zee. Ik ving iets op en daarvan onthield ik twee speerpunten, mijn geheugen heeft momenteel maar beperkte huisvesting, want ik zit nu ook diep in Wimbledon. 
Ding één is een autogordel die Sigrid Kaag niet om had. Ai! Blijkbaar moest die erin getekend kon worden of zoiets. Dan het champagneshot. Als je niet weet waar de pijn zit, ben je daar tóch nieuwsgierig naar. Hoezo champagneshot? Zat ze in een bad vol champagne? Licht dronken? Ik kan me natuurlijk streng opdragen me erin te verdiepen, maar jongens en meisjes, het is zomer. Een mantelbaviaan in een kruipruimte te Velp kan nog net. Daarmee houdt het op. Morgen begint het herfst te worden.