Kunstwerk

Gek dat ik niet weet of het voor mij een rol speelt, het uiterlijk van politici, kleding, stand van ogen, mondhoeken. Ik lees er een artikel over en begrijp dat een blauw pak goedaardigheid uitstraalt, maar als je daarbij, als man, een rode das draagt, laat je zien dat je daadkrachtig bent. 
Het is imago-expert Zabeth van Veen die dat weet. Ook dat de das van de heer Omtzigt lijkt op de kleur van zijn ogen. Heeft dat een functie? Ja, mensen onthouden dan beter wat je zegt. Ik geloof het graag, maar betreur het wel dat ik er zelf nooit bij stil sta wanneer ik me aankleed. Ik doe maar wat, terwijl ik in veel gevallen best wil dat mensen onthouden wat ik zeg, zeker wanneer het om afspraken gaat.
Mondhoeken zijn essentieel. Bij mevrouw Yesilgöz en de heer Timmermans gaan die te snel naar beneden. Daar houden kiezers niet van. Ziet er ontevreden uit. Daarom lachen ze waarschijnlijk zo vaak, zeker mevrouw Yesilgöz. Ik zal niet op haar stemmen, maar ben wel fan, niet door wat ze zegt, maar door hoe ze doet. Ah, blijkbaar let ik daar dus wel op, maar misschien komt het doordat ik er nu over nadenk. 
Ik zit ook enorm naar het haar van mevrouw Yesilgöz te kijken. Dat is een wereld op zich, in ieder geval een gebeurtenis die je bezighoudt. Als we vaststellen dat er zorg aan is besteed, zeggen we veel te weinig. Het is telkens weer een soort kunstwerk, dat haar. Dat kunstwerk overkomt je nog intenser als je het geluid van je televisie uitzet, wat ik bij sommige debatten deed.
Dadelijk ga ik stemmen. Ik ben gelukkig niet zwevend. Eerst even sporten en dan naar huis om iets aan te trekken dat laat zien dat ik een trotse democraat ben. En vooral een man die weet wat hij wil, yes!