Kwesties

De komende weken wordt 2017 gefileerd, het beste dit, het slechtste dat, opmerkelijke verschijnselen, opvallende personen, nieuwe dingen. Ik houd ervan, vooral als ik een mening moet mobiliseren die daarvoor een sluimerend leven leidde.
Ineens lees ik bijvoorbeeld een stuk over de pretschoen die dit jaar zeer zichtbaar werd. Nou ja, zeer zichtbaar, bedoeld worden de schoenen van de nieuwe vicepremier Hugo de Jonge, die met pretschoenen aan op het bordes naast de koning stond. Dat laatste wordt er telkens bij vermeld, náást de koning. Alsof het die wat kan schelen. Van Hugo de Jonge hebben we sindsdien trouwens niet zo heel veel meer vernomen, ook al is hij minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, dus van zo’n beetje alles.
Ben niet blij met het woord `pretschoen’, wat komt doordat ik huiver voel voor alles waarin pret voorkomt, terwijl ik toch enorm van vrolijkheid houd. Maar pret is meer.
Ik heb ook een paar pretschoenen, maar toen ik ze kocht, twee jaar geleden, dacht ik niet dat ik eindelijk iets liet zien wat pret uitstraalde. Ik vond ze mooi en had iets feestelijks in het vooruitzicht, vandaar. Bovendien merkte ik dat ik me lekker voel op opvallende schoenen. Weet niet waarom.
De irritantste woorden van 2017 zijn inmiddels bekend. Pretschoen staat niet op het lijstje. Daarvoor vertegenwoordigt het waarschijnlijk niet genoeg. Genderneutraal wel, gelukkig. Nu ik dat noteer, besef ik dat ik daarover op deze plaats nog niet geschreven heb. Daarvan maak ik binnenkort ook een lijstje: kwesties waarover ik geschreven had moeten hebben. Over papadag wel. Ben blij dat het ook tot een irritant woord is benoemd. Waakzaamheid is geboden als papa’s het zelf uitspreken.