Lach

In een televisieprogramma over de formatie, of hoe je die gang van zaken wilt noemen, zag ik de heer Roemer lopen. Zijn tred was nukkig en hij zag er neerslachtig uit. Hij zei: “Nu gaat een bankier een regering vormen” en daarna volgde er nog wat, maar dat kon ik niet goed verstaan. Waarschijnlijk was het iets als `mooie boel’, want het is duidelijk dat de heer Roemer dat vond of vanuit zijn achtergrond moest vinden, mooie boel.
Ik ben niet van de politieke kleur die de heer Zalm heeft, want over hem ging het, maar vind het toch te beperkt om hem als een bankier te typeren. Het is bekend dat de heer Zalm graag laat uit zijn bed komt, maar niemand zal zeggen dat het een mooie boel is dat een langslaper voor een nieuwe regering gaat zorgen. De heer Zalm is meer dan een bankier en een langslaper, hij kent hoe dan ook het klappen van de zweep. Vier keer minister geweest, als jongeman lid van de PvdA geworden, later VVD, vroeger ook nogal gelovig en toen dat over was, deed hij er verder niet denigrerend over, het hoeft allemaal niets te zeggen, maar dat doet het volgens mij wel.
Het enige dat ik raar vond is dat hij een tijdje met Dirk Scheringa in zee ging, toch een soort oplichter, maar naïviteit kan iemand ook sieren. En dat hij als vrouw verkleed voor het ABN Amro-personeel optrad, is natuurlijk ook niet niks. Ik ben blij dat ik het niet hoefde mee te maken, maar ben er altijd voor als iemand uit zijn comfortzone treedt.
Maar wat mij betreft staat boven dit alles de lach van de heet Zalm. Als ik hem op foto’s zie schateren (is vaak het geval) voel ik dat het goed is voor mijn humeur. Die lach is geen kunstje, maar komt echt uit levensplezier voort. Dan moet je deugen.