Lachen

Kan me niet herinneren dat het in deze eeuw zo lang over nette kleren ging: die van Caroline van der Plas, die ze niet heeft en niet aan wil. Ook daarom ziet ze er niets in premier van Nederland te worden. Daarbij heeft ze ook vliegangst. Het is niet mijn partij die ze leidt, maar ik ben erg gesteld op haar oprechtheid. Kunnen veel van haar collega’s wat van leren.
Doordat het er zo vaak over ging, ben ik ook blijven hangen bij die nette kleren. Al in mijn kindertijd voelde ik verzet tegen veel wat net of netjes moest zijn.
Ik herinner me bijvoorbeeld het zinnetje: `Netjes met twee woorden spreken.’ Toen was ik ook al bezig met de bedoeling van wat we zeiden, en ik vroeg me af of met twee woorden spreken niet al netjes genoeg was. Hoezo moest je dat ook nog netjes doen.
Of: `We gaan naar tante Emma. Je moet er dus wel netjes uitzien.’ En ja hoor, dan kwamen ze uit de kast, de kleren waarin ik me ongemakkelijk voelde, maar die blijkbaar netjes waren. Ze roken naar saaie zondagen. Ik vroeg me getergd af of het bezoek aan tante Emma op een verschrikkelijke mislukking zou uitlopen als ik mijn gewone kleren aanhield. Kinderachtig, maar ik was een kind en had al een hekel aan krampachtigheid. Bovendien voelde ik vaak, niet zo vaak als nu trouwens, de vraag in me grommen waar het eigenlijk om gaat.
Bleef ook later in mijn leven terugkeren: `Doe wel iets nets aan.’ Wat is net en waarom?
Ach, het probleem is vooral dat we niet echt weten hoe we met elkaar om moeten gaan. We bedenken er van alles bij wat het meestal niet makkelijker maakt.
Het beste is te blijven lachen, tegen alle klippen op, bijna altijd en bijna overal. Kijk naar onze huidige premier! Maar ja, dat moet je durven.