Lekker

Hoe ga ik om met het EK Voetbal? Dat vroeg ik me de afgelopen weken af. Misschien moet ik het anders zeggen: wat zou het met me doen? Ik ben een voetballiefhebber, maar niet verwilderd fanatiek. Als het Nederlands elftal met zo’n belangrijk toernooi meedoet, kijken we in groepsverband. Feestelijke gebeurtenissen zijn dat. Het Nederlands elftal bestaat nog wel, maar alleen nog in naam, het is meer een theoretische kwestie.
Ik zag een paar wedstrijden van dit EK en het is duidelijk waarom we niet meer meedoen. Dit kunnen we niet meer, hard werken op het veld, niet al te veel lopen mieren en een duidelijk doel voor ogen hebben, en het brandpunt van dat doel is het doel van de tegenstander. Misschien is dat allemaal in principe niet zo moeilijk, maar je moet het wel willen en voordat je het kunt willen, moet je het natuurlijk eerst begrijpen. Het Nederlands elftal heeft nog een lange weg te gaan.
Ik merkte dat ik met andere ogen naar voetbal keek en dat kwam doordat ik het zonder verwachting deed. Ik zat niet op succes van de een van de elftallen te hopen, nee, ik keek uitsluitend naar wat ze aan het doen waren. Lekker. Ja, dát is het woord: lekker. Topamusement. Het gesprek met deskundigen na afloop hoefde ik ook niet. Als Nederland gespeeld heeft, heb ik daar ook geen behoefte aan, maar ik kijk toch omdat alles zo láng mogelijk moet duren. Is nu even voorbij. Na Engeland tegen Rusland zeiden twee deskundigen dat het Engelse doelpunt helemaal niet zo geweldig was, vooral een fout van de Russische keeper. Ze legden ook uit waarom en die uitleg snapte ik, maar toch dacht ik: láát me alsjeblieft.
Voortaan alleen de wedstrijden. Met nieuwe ogen kijken. Mooie tijd wordt het!