Lekker

In een toprestaurant zal de ober (gastheer?) niet vragen: “Bent u bekend met ons concept.” Ik deins trouwens altijd onzichtbaar terug bij het horen van het woord `concept’. Automatisch zeg ik dat ik niet mee bekend ben, ook al meen ik aan de ober te zien dat hij me zich herinnert van een vorige keer en zijn best moet doen me niet al te diep te minachten omdat ik het concept vergeten ben. Maar ja, kan gebeuren. Soms tuimelen de concepten in mijn hoofd over elkaar.
In een toprestaurant informeert de ober soms wel of ze nog ergens rekening mee moeten houden. Liefst wil ik dat iedereen overal met alles rekening houdt, maar dat is geen goed antwoord. En ik snap natuurlijk wat de bedoeling is. Het probleem is dat ik me in een toprestaurant enorm als Man Van De Wereld wil gedragen. Moet ik niet doen. Laatst zei ik: “Ik ben niet dol op orgaanvlees.” Terwijl ik die woorden uitsprak, voelde ik meteen dat ze hier niet op hun plaats waren, ze floepten eruit voordat ik er erg in heb.
De ober zei: “Maar we doen er in alles een beetje van in.” Nee, zo zei hij het niet, maar ongeveer zo.
“Prima, hoor,” zei ik geschrokken 
Ik lees dat het `beste restaurant op aarde’ dichtgaat, Noma ik Kopenhagen. Ik ben er nooit geweest, ken wel mensen die er gegeten hebben. Toen ik hen later tegenkwam, wist ik niet of ik hun kon vragen of het lekker was. `Lekker’ lijkt me meer een woord voor een patatje mét uit De Smickelhoeck in Waddinxveen.
Noma wordt een `voedsellaboratorium’ waar je onder mee een flesje Garum kunt bestellen: umamirijk vocht dat overblijft na wekenlange fermentatie van gerookte cremini-paddestoelen met zout en koji-kin.
Heb je het weer: ik durf niet te vragen of dat over de sla moet.