Lentedag

Uitdrukking kende ik niet: de fles van tafel halen als het feest gaat beginnen. Lijkt me wel typisch Nederlands, ik bedoel dat ik niet meteen denk aan toestanden die Italiaanse toestanden genoemd worden. (Heb ik grote sympathie voor, voor Italiaanse toestanden!)
Ik kwam de uitdrukking tegen in een artikel in De Volkskrant over Klaas Knot, de president van de Nederlandse Bank – we zeggen liever baas dan president, maar ik vind president een mooi, voornaam woord, dat bovendien wel bij Klaas Knot hoort. Klaas Knot is ook een uitstekende naam voor een president van de Nederlandse Bank, iemand die inderdaad de fles van tafel haalt als het feest gaat beginnen.
Na lezing van het artikel blijft het woord degelijk het zwaarst hangen. Fijn dat hij een liefhebber van de Rolling Stones is. En ik las ook nog een interessante tip waarmee ik helaas niets meer kan. Klaas Knot is ook een fanatiek hardloper. Overal waar hij heengaat, gaan de loopschoenen mee. Hij loopt bij voorkeur langs een rivier, want dan kan hij niet verdwalen. Ik citeer: “Knot is een man van zekerheden en van risico’s uitsluiten.”
Raar dat ik daar nooit bij heb stilgestaan. Voordat ik mijn knieën met hardlopen verwoestte, liep ik drie keer per week een uur in de vroege ochtend. In mijn eigen stad verdwaalde ik natuurlijk niet, maar het is me weleens in Parijs overkomen. Ik logeerde bij het Parc de Luxembourg en om een uur of zeven in de ochtend liep ik door dat park en daar kon niets misgaan. Het was een prachtige lentedag en ik (in topvorm) vond het lekker een tijdje door te rennen. Dan dus verdwalen en ook een voet verzwikken en geen geld voor taxi of metro op zak. En ondertussen is het lente in Parijs.