Levendig

Drink Station. Twee woorden waarvan ik me afvraag of ze niet aan elkaar moeten. Ze zijn te lezen op een bord boven een houten kar vol plastic bekertjes, bij de ingang van de kolossale wachtruimte die hoort bij de vaccinatiehal in mijn woonplaats.
Ik ben volgens mij voorspoedig geïnjecteerd en daarna moet je een kwartiertje in die ruimte wachten, want dan kan er kordaat worden ingegrepen als je meteen slecht reageert op de prik. Dan passeer je dus het Drink Station. Als ik ben gaan zitten en het van een afstandje gadesla, zie ik dat je er uitsluitend water kunt krijgen. Moet je zelf tappen. Prima. Sommigen lopen er meteen naartoe, alsof ze dagelijks gevaccineerd worden en het Drink Station daar nu eenmaal bij hoort. Ik verzink even in gedachten over een plek die ik zelf Drink Station zou noemen. Tegelijkertijd kijk ik om me heen. Lang geleden dat ik zo veel leeftijdgenoten bij elkaar zag. Ik sta zelden bij mijn leeftijd stil, nu wel. Veel kan beter, denk ik stilletjes, maar ik zou niet weten hoe.
Had erop gerekend dat ik vond dat er na de prik een nieuwe tijd aanbrak, wat ik ook wel doe, maar minder dan ik verwachtte. Maar ja, die nieuwe tijd moet je ook zelf maken.
Na een kwartier loop ik weer naar de buitenlucht, toch een beetje als een ander mens. Ik passeer gele borden waarop staat dat je voorzichtig moet blijven. Ook zijn er met daarop: Goed bezig. Met als toelichting dat we zo corona eronder krijgen.
`Goed bezig’ vind ik een aangenaam, levendig compliment. Beter dan `Goed gedaan’. `Goed bezig’ slaat op een toestand die voortduurt. Bij `Goed gedaan’ leun je tevreden achterover (met flesje jajem van een Drink Station). Met `Goed bezig’ moet het beste nog komen.