Lezing

De trein waarin ik gisteren zat, was weer een grote telefooncentrale en de vrouw tegenover me zei: “Nee, ik kan niet, want ik zit een burn-out.” Ja, overal waar je bent, kom je veel te weten over haast iedereen. De vrouw sprak die woorden bijna gezellig uit. 
Misschien zou het me goed doen als ik niet over alles nadacht, maar ik kan het niet tegenhouden. Over de vrouw dacht ik: goed dat je het zo zegt. Waarom ik dat dacht, komt door een artikel dat ik vorige week las en helaas kwijt ben, zodat ik het niet meer na kan lezen. Ging ook over burn-outklachten. Dat die vaak te voorkomen zijn, als je zegt wat er met je aan de hand is en dat je daarom iets niet doet. Dus niet: “Nee, ik ga er niet heen, want het is momenteel veel te druk.” Als dat zo is, moet je dat natuurlijk zeggen, maar meestal bedoel je dat je er geen zin in hebt en dat je liever iets anders doet. Je moet het niet wijten aan iets waardoor je (zogenaamd) opgeëist wordt (drukte in dit geval), maar het bij jezelf zoeken. 
Ja, nu heb ik er spijt van dat ik het artikel niet meer kan vinden, want ik leg het niet sterk uit, geloof ik. Maar ik zit wel in de goede richting. Het gaat over presteren natuurlijk, want daar gaat het altijd over als er een burn-out dreigt. 
Laat ik het kleiner maken en naar mezelf kijken. Niet zo lang geleden bedacht ik een smoesje als iemand me iets vroeg waarin ik geen zin had: “Ik moet dan een lezing in Oss houden.” Graag zo’n plek ook, niet een al te plezierige bestemming, Parijs of Maastricht. Als ik later moest zeggen hoe het Oss was, raakte ik in lichte paniek. Eerlijkheid is beter, niet altijd makkelijker maar toch: “Nee, want ik ga dan al mijn Kuifje-boeken herlezen.” Dus reden erbij.