Lichter

Tijdje geleden was ik gast in een radioprogramma. Eerste vraag van interviewster: `Kun je in één zin zeggen waar je boek over gaat.’ Van zo’n vraag word ik onrustig. Ik antwoordde dat ik dat niet kon, dat ik er een jaar aan had gewerkt en dat dan één zin te weinig is. En vervolgens stak ik van wal. De ander vond het niet erg dat ik niet uit de voeten kon met één zin, als ik maar geluid voortbracht. Het was immers radio. Vlak voor het einde van het gesprek sloeg ze weer toe: `Tot slot, Thomas Verbogt, in zes woorden: wat is geluk voor jou?’ Ik voelde dat paniek zacht begon te gloeien. Dat zag de interviewster ook en ze stelde voor dat we daar allemaal maar eens rustig over gingen nadenken. Toen was het weer voorbij en kreeg ik een fles wijn. Beetje narrig reed ik huiswaarts. Maar nu vind ik ineens dat ik dat toch moet kunnen, of léren kunnen, van alles in één zin zeggen of in zes woorden. Dat komt door de gemeente Druten. Die vindt dat ambtenaren die solliciteren, in een twitterbericht, dus 140 tekens, een visie moet kunnen geven. Als je door de selectie komt, moet je je in twintig seconden kunnen presenteren, met lichtbeelden. Dat laatste heet pecha-kucha, komt uit Japan. Soms krijg ik een ambtelijk schrijven en bijna altijd moet ik dat tien keer lezen. Om mezelf te helpen streep ik dan door wat er volgens mij niet toe doet. Uiteindelijk houd ik een stuk of twintig woorden over: daar stáát het! Die triomf is verfrissend. De gemeente Druten gaat het leven lichter maken. Ik ben fan en doe mee (zes woorden!)