Lid

Al dagen lezen we van alles over het nieuwe omroepplan. Het blijkt geen officiële informatie te zijn, maar uitgelekte. Is iets van de laatste jaren: we mogen iets eigenlijk niet weten, maar het is toch beter van wel. Dan lekt er dus wat uit. 
Het zijn grote stukken die er over dat uitgelekte omroepplan verschijnen. Telkens probeer ik ze te lezen, maar het lukt me nauwelijks, terwijl ik wel kan volgen wat er staat. Het is allemaal te saai voor woorden, dat is het, daarom lekken die woorden langs me heen. 
Wat ik volgens mij goed snap is dat alles heel ernstig wordt. Geen fratsen meer. En overdag geen reclame. Dan kijken vooral ouderen, lees ik, en die snappen er waarschijnlijk toch niets van, van die reclame, dus die doelgroep kun je vergeten. Misschien ga ik nu te kort door de bocht, maar nogmaals, ik ben niet in staat me er gretig in te verdiepen.
Wel begrijp ik dat een omroep minder leden hoeft te hebben om mee te doen. Een omroepbaas, ik meen die van het vrolijke rechtse geluid (zo heet het), herinnerde zich dat vroeger mensen met geschenken over de streep moesten worden getrokken. Nu worden ze uit overtuiging lid. Nou, nou.
Mijn ouders waren hun leven lang lid van de KRO. Toen ze dat werden, kregen ze een zilveren theelepeltje. Of twee. In ieder geval iets in de theelepeltjessfeer. Zonder die lepeltjes waren ze ook wel lid geworden. 
Toen ze 25 jaar lid waren, kregen ze een rode plastic map cadeau waar het omroepblad in kon, door mijn moeder levenslang consequent de radiogids genoemd.
Mijn zusjes en ik ruimden een paar jaar geleden het ouderlijk huis op. De theelepeltjes kwamen we niet tegen. De rode map ook niet. Hun overtuiging was niet weg. Geen enkele trouwens.