Lijstje

Vannacht krijgen we het uur terug dat ons in het voorjaar werd afgenomen. Zo kun je het zien of wil je het kunnen zien. Is natuurlijk onzin, net zoals het onzin is dat we iets over tijd te zeggen hebben. Het enige wat we doen, is er een ordening in aanbrengen en afspraken over maken, kalenders, klokken, agenda’s.
Omdat we last hadden van net iets te veel duisternis, bedachten we de wintertijd. Daardoor ziet de dag er wat anders uit, maar wat je te doen staat, blijft meestal hetzelfde. We houden ervan onszelf een beetje voor de gek te houden. 
Sommige mensen zeggen dat het zo aangenaam is morgen wat langer te mogen uitslapen. Als dat voor de wintertijd niet had gekund, is het nuttig je af te vragen waarom niet. 
Er is ook een andere omgang mogelijk met het cadeau gekregen uur. Wat heb je sinds het ingaan van de zomertijd niet gedaan wat je wel hadden kunnen doen? Ik schrijf het nu maar even op omdat ik zeker weet dat ik er morgenvroeg over zal piekeren, want zo zit ik helaas in elkaar.
In een uur kun je veel doen, sterker nog: binnen een uur kan je hele leven veranderen. Maar ik heb het nu vooral over dingen die we veel te lang uitgesteld hebben. Daarvan een lijstje maken. Misschien is het best een lang lijstje. Dan het lijstje aandachtig bestuderen en vaststellen wat het belangrijkste is dat moet gebeuren, en wat daarna het belangrijkste is. Daar kun je best een uur mee zoet zijn. En niet denken: nu ik dat lijstje heb gemaakt, ben ik al een eind op weg, want dan begint alles pas.
Ik heb het lijstje nog niet, maar ik overweeg het sterk en weet nu al dat bovenaan moet komen te staan: nooit tegen jezelf zeggen `Dat zie ik tegen die tijd wel’. 
Lijkt wel nieuwjaarsdag, morgen!