Linten

Soms hoef je een artikel niet te lezen om te weten waar het over gaat. Er zijn een paar woorden die eruit springen, hoeft er maar één te zijn en je voelt uit welke hoek de wind waait. Voorbeeld: pindakaas. Lichte neiging tot geeuwen, want er staat vast dat pindakaas niet gezond is. En je hebt helemaal geen zin daar kennis van te nemen, want dat heb je een jaar of dertig geleden al eens gedaan. Artikel sla ik over.
Laatste weken passeerden me in bijna alle kranten berichten over bloemen. Is van alles mis mee. Bloemen die je koopt dus. Het milieu wordt belast en dat zal vast waar zijn. Je hebt alles over voor het milieu, bijna alles, maar ze moeten niet aan de bloemen komen.
De geur die uit een bloemenwinkel of bloemenkraam komt! Je dagelijks leven gaat er meteen van tintelen. En wat topproduct: een boeket bloemen. Alleen het woord `boeket’ al.
Iedere zaterdagochtend op de markt vast prik. Aan de mensen achter de kraam is goed te merken dat ze zin hebben de bloemen te verkopen, wat je niet van alle ondernemers kunt zeggen. Ik heb nog maar zelden een humeurige bloemenverkoper meegemaakt.
Ik moet alleen leren voor het kopen wat meer rust te nemen. Waarom, geen idee, maar ik doe het altijd in haast, alsof het iets is wat op het laatste moment moet gebeuren: o ja, nog snel even een bosje bloemen. Bosje! Raar woord.
Nog erger is dat ik me betrap op ongeduld als de verkoper te véél van het boeket wil maken. Begint met de vraag: “Is het een cadeau?” Ik zeg altijd: “Nee, voor mezelf.” Anders gaat er cellofaan omheen en komen er van die linten aan te hangen, die echt niemand mooi vindt. Zouden ze mee op moeten houden. Bloemen redden het heel goed zonder al die onzin. Zijn net mensen.