Losjes

Veel blijft een levenslang karwei. Bijvoorbeeld sterke inzet van sociale vaardigheden. Ik noem maar wat: het binnenkomen van een volle ruimte waar iets gevierd of besproken moet worden. Ik sta altijd in de deuropening zo onmerkbaar mogelijk naar adem te happen. Hoe iedereen te begroeten? Hoe me te bewegen? Nee, liever geen kopje koffie, gaat vaak iets mis mee en ik heb uiteraard een schoon overhemd aan.
Met grote bewondering kijk ik naar bijeenkomsten van EU-leiders waarvan we in het Journaal meestal het begin te zien krijgen: de bewindspersonen betreden de zaal en zoeken hun plaatsje op. Of het nu de Europese Raad of Europese Commissie is, dat weet ik nooit, ik zou er onderhand eens verstand van moeten hebben.
Maandag ging het onder meer over de kraan die door het Russische staatsbedrijf Gazprom was dichtgedraaid. Prima woord trouwens, Gazprom. Zou zo uit een avontuur van Kuifje kunnen komen. Maar goed, ernstige kwestie natuurlijk. Als de vergaderaars de arena betreden, lijkt dat even niet zo. Iedereen doet ongelooflijk ontspannen. Prachtig moment is als onze premier binnenkomt, altijd nog meer ontspannen dan ongelooflijk ontspannen, losjes en lachend. Is net alsof iedereen op hem gewacht heeft. Die indruk maakt hij in ieder geval zelf.
Grapje hier, schouderklopje daar, kusje voor Ursula, onderonsje met Charles, geweldig. 
Waar de premier een meester in is: de verhevigde handdruk. Nog niet zo lang geleden was dat de dubbele handdruk, dus de vrije hand leggen op de handen die elkaar vasthouden. Gebaar is verfijnd: tijdens het schudden van de handen pakt hij met zijn linkerhand tof de bovenarm van de ander vast.
Je denkt: dat doe je even. Is niet zo. Training.