Map

Soms weet je niet waarover je mee mag praten en waarover asjeblieft niet. Eergisteren was er een televisieprogramma dat Wat verdien je? heette. Heldere titel. Twee panels moeten raden wat drie deelnemers verdienen. Ik was niet thuis, maar als ik dat wel was geweest, had ik de televisie niet aangezet, nee zeg.
Het enige wat me fascineert is hoe men in omroepland op zoiets komt. Er wordt over vergaderd, niet één keer, maar natuurlijk erg vaak. Uit vage ervaring weet ik dat je krankzinnig wordt van dat soort vergaderingen, zeker wanneer er olijke allesweters komen die, zoals dat heet, op ideeën mogen schieten. Maar goed, op een dag is er groen licht: jongens, we gaan een programma maken over wat we verdienen, want, en daar gaat het natuurlijk om, dat is een taboe.
Dat las ik in de aankondigingen: taboe. Ik maakte in gedachten een rondje door mijn omgeving. Niemand heeft het daarover, dat is waar. Maar niet omdat het een taboe is, het komt gewoon niet aan de orde. Ik ga zelfs een stapje verder, iedereen mag het van me weten, maar ik weet het echt niet, ook omdat het per periode verschilt. Het staat natuurlijk in mijn belastingpapieren. Die zitten in een map en daar ben ik waarschijnlijk zo trots op dat het me daarna ontgaan is waar ik die map heb opgeborgen. Of opbergen het juiste woord is, denk ik niet. Misschien moet ik zeggen dat de map ergens in de woning met vakantie is.
Ook in het ouderlijk huis werd er nooit over geld gepraat. Mijn vader wilde dat niet. Het was er of het was er niet. In beide gevallen merkten we dat. Heb ik meegenomen naar mijn eigen leven.
Astrid Joosten presenteert het programma. Goed zo. Zij maakt haar salaris in de laatste uitzending bekend. Spannend!