Meedoen

Kijk, dan mis je de praatprogramma’s, in dit geval speciaal Peter R. de Vries die uitlegt hoe het zit met de man die van de Staatsloterij een bedrag heeft gekregen omdat hij zich misleid voelt. Peter R. de Vries wist hier uiteraard al van, al maanden geleden, maar hij kan vertellen hoe de Staatsloterij aan het bedrag van 4250,-- komt, want dat is een raar bedrag. En wat we moeten denken van die geheimhoudingsclausule, dus dat die man 5000,-- moet betalen wanneer hij en boekje open doet over zijn regeling met de Staatsloterij. En: `Peter, wie heeft er nu uit de school geklapt?’\
Blijkbaar zijn er een heleboel mensen die zich misleid voelen. De directeur van de communicatie van de Staatsloterij zegt hierover: `Bij deze ene meneer was sprake van andere omstandigheden en werden andere argumenten gebruikt.’ Ik zet nu even de stem van Peter R. de Vries op en zeg smalend: `Ja, zo lust ik er nog wel een paar!’
Terwijl ik me afvraag of ik dit allemaal echt wil weten, zoek ik krampachtig naar een standpunt. Als ik eerlijk ben wil ik alleen maar lekker meedoen met die loterij. Eens per maand lever ik mijn loten in. De lotenverkoper laat ze aan de computer zien en zegt dan meestal `Jammer’. Ik herhaal dat woord dan. Vervolgens vraag ik om nieuwe loten. De lotenverkoper geeft me die met een flauw glimlachje en zegt: `Volgende maand meer geluk.’ Ik knik heftig en zeg: `Je weet het nooit.’ Bij deze lotenverkoper koop ik nu 14 jaar mijn loten. Dit korte gesprek hebben we dus al bijna 170 keer gevoerd. Aan sommige slappe gewoontes hecht je. Als ik ze niet koop weet ik zeker dat ik vaak denk dat ik die maand een aanzienlijk bedrag had gewonnen als ik ze wel had gekocht. Dat wil ik niet!