Meldingen

Herrie in de Partij voor de Dieren, een van de aaibaarste groeperingen van het land. Wat is er aan de hand? Weten we niet. Natuurlijk niet, voeg ik eraan toe, want het gaat om integriteitschendingen en zodra die aan de orde zijn, wordt het meteen mistig.
Esther Ouwehand mag niet meer meedoen, want zij is de gebeten hond. Zal niemand verbazen dat ze het niet eens is met deze gang van zaken. Ze heeft het bestuur een brief geschreven. De inhoud ervan kennen we niet, maar wat we wel weten is dat ze het heeft over een `lasterlijke ondermijning van mijn persoon’.
Er zijn, zoals dat heet, meldingen. Die kwamen toen ze als lijsttrekker werd voorgedragen, paar weken geleden. Daar moeten die meldingen iets mee te maken hebben, de melders willen misschien zelf lijsttrekker worden.
Jammer genoeg ken ik niemand binnen de Partij voor de Dieren, wel vrienden die erop stemmen, in hun huizen lopen poezen en honden rond met gemoedelijke namen, maar zij hebben ook geen verhelderende informatie.
Het bestuur van de partij heeft besloten dat er een extern, onafhankelijk onderzoek wordt ingesteld. Gebeurt altijd als er meldingen zijn waarvan maar een enkeling het fijne weet. Ik krijg er moeilijkheden in mijn hoofd van. De anonieme meldingen met betrekking tot mevrouw Arib worden ook al een jaar tegen het licht gehouden door externe, onafhankelijke onderzoekers, zó extern en onafhankelijk dat ze zich buiten het bereik van ons allemaal bevinden. De enige tekenen van leven zijn de declaraties.
Esther Ouwehand is strijdbaar. Ze is geschrapt van de kieslijst, maar de leden kunnen haar binnenkort toch tot lijsttrekker benoemen. Echt waar. Nou ja, en daarna in de warme armen van Caroline van der Plas.